به گزارش اهروصال، دو هفته نامه گویا نوشت: وقتی صحبت از اشتغال می شود، انگار مسئولان فراموش می کنند که عرصه های اشتغالزایی و فضای کسب و کار تنها در حوزه عمرانی و کشت و زرع و معدن و صنعت نیست و حوزه فرهنگ از مهم ترین حوزه هایی است که نیازمند سرمایه گذاری برای اشتغالزایی است. از طرفی ضرورت توسعه پایدار نیز ایجاب می کند که رویکرد متناسبی به همه عرصه ها و حوزه ها وجود داشته باشد. حتی سرمایه گذاری دولت ها در این حوزه نباید معطوف بر کسب درآمد باشد.

موسیقی عاشیقی یکی از مهم ترین بخش های فرهنگ عامه و بومی آذربایجان و قره داغ است و هزاران نفر در این هنر فاخر حضور فعال دارند. اگر راه اندازی آموزشکده و دانشکده های تخصصی را تا آنجا پیش برده ایم که می توانیم آموزشکده فرش راه اندازی کنیم، چرا نشود و نتوانیم آموزشکده موسیقی عاشیقی دایر کنیم. تحقق این امر ضمن ایجاد زمینه و بستر علمی برای رشد این موسیقی بومی، اشتغالزایی قابل توجهی نیز خواهد داشت. راه اندازی چنین دانشکده ای و همچنین ایجاد خانه عاشیق با سالن های کنسرت، کارگاه های آموزشی، کارگاه های تولید ساز، کلاس های آموزشی، کتابخانه تخصصی، موزه، استودیوها، بانک آلبوم و نوار و… می تواند در شهری چون اهر برای هزار نفر شغل ایجاد کند.

در جریان سفر استانی رئیس جمهور به آذربایجان شرقی، مشاور روحانی در امور اقوام به نمایندگی از دولت و رئیس جمهور به اهر سفر کرد. مسئولان شهرستان می توانستند تحقق این امر مهم را از یونسی بخواهند اما به خاطر غفلت عمیق از این حوزه و این موضوع قطعاً این مسئله به ذهن آن ها نیز خطور نکرد.

نشریه گویا پیش از آن در شماره ۲۲۰ خود نوشتاری با عنوان « پیشنهاد تأسیس خانه عاشیق در قره داغ» منتشر کرد.

پیشنهاد تأسیس خانه عاشیق در قره داغ

موسیقی عاشیقی شاهکار فرهنگ آذربایجان است. شاهکاری که ریشه در تاریخ کهن آن دارد. یک عاشیق زنجانی در نهمین گردهمایی «عاشیق‌لار بایرامی» که اول اردیبهشت ماه امسال در زنجان برگزارشد، از؛ « قدمت ۷ هزار ساله هنر عاشیقی و وجود مجسمه‌ای با شمایل عاشیق در موزه لوور فرانسه» خبر داد.

آذرماه سال ۸۹ و در جریان کاوش باستان شناسی در حاشیه رود ارس، در روستای طوعلی« لاک یک لاک پشت به همراه یک قطعه مضراب» پیدا شد. مدیرکل وقت میراث فرهنگی و گردشگری آذربایجان شرقی، با اشاره به کشف نوعی ابزار موسیقی ساخته شده از لاک لاکپشت گفته بود؛ « پس از خارج کردن موجود زنده و کشیده شدن پوست بر روی آن به نوعی آلت موسیقی تبدیل شده و دارای مضراب استخوانی نیز بوده است». پیش از آن در زمستان سال ۸۷ کاوش باستان شناسی در خداآفرین منجر به کشف تمدن ۷ هزار ساله کورا ـ ارس شده بود.

پیشینه اوزان یا عاشیق را حداقل تا « دده قورقود» می توان برد. داستان های او در قرن شانزدهم و به روایت دیگر هفدهم میلادی مکتوب شده است. سازمان فرهنگی یونسکو سال ۱۹۹۹ را سال دده قورقود نام نهاده بود. در سال ۲۰۰۰ ، هزار سیصدومین سالگرد نوشته شدن حماسه آذربایجانی دده قورقود در جمهوری آذربایجان جشن گرفته شد و با وجود این گفته می شود داستان های این کتاب مربوط به ۵۰۰ تا ۶۰۰ سال پیش است و ۴۰۰ سال پیش مکتوب شده است.

در زمان شاه اسماعیل صفوی؛ « عاشیق» جای « اوزان» را گرفت و شاه اسماعیل نظر خاص به این هنر داشت. در قره داغ همزمان با شاه اسماعیل، عاشیق قربانی نامدار است. او در روستای « دریلو» در محال منجوان قره داغ به دنیا آمده است. در پی آن نیز قره داغ مهد و خانه عاشیق و حتی به اذعان بسیاری از فعالان این عرصه خاستگاه موسیقی عاشیقی و حتی موغام بوده است.
حبیب فرشباف که سال ها در روستاهای قره داغ معلم بوده است، می گوید؛
سایسیزدیر بو یئرین ائل صنعت کاری
هر ائودن بیر ساز آل چال قاراداغدا

در مرور تاریخ موسیقی عاشیقی از دوره صفویه تا کنون، مشخص است که قره داغ جایگاه و مرتبه ممتاز دارد. چه از آن نظر که پیشنه ای در این هنر دارد و چه از نظر عاشیق های بزرگی که خاکزاد این خطه اند و چه از این جهت که امروز عاشیق های بزرگ و نامدار زاده قراجه داغ هستند. از همان دوره شاه اسماعیل اگر با « عاشیق قربانی» شروع کنیم تا به امروز نام هایی چون؛ عاشیق حسین جوان، عاشیق عبدالعلی نوری، ساری عاشیق، عاشیق عبدالعلی، عاشیق رسول قربانی ، عاشیق حسن اسکندری، عاشیق ولی عبدی ، عاشیق فرخ و عاشیق چنگیز مهدی پور در صدرند که همه زاده قره داغ هستند.

با این همه عقبه و این همه جایگاه در موسیقی عاشیقی بایسته است که خانۀ موسیقی عاشیقی در قره داغ تأسیس گردد.

چنین خانه و مجموعه ای با ؛ سالن ویژه کنسرت، سالن های تمرین، کلاس های آموزشی، کارگاه های ساخت ساز، اتاق و دفتر برای عاشیق های سرشناس، کتابخانه تخصصی هنر عاشیقی، موزه عاشیق و محوطه ای با سردیس ها و تندیس های عاشیق های بزرگ به مرکز بزرگ هنری تبدیل می شود و برای صدها نفر اشتغالزایی می کند.

انتهای پیام/