برای هر جمله از سخنرانی های استاد که باید مقاله های گوناگون نوشته شود و در این بحث اندک نمی گنجد اما بعضی اتفاقات را می توان خاطره وار نوشت. رسم این است که در ایران ما هر کسی بخواهد برای مملکت و مردمش کاری بکند باید از خودش و جان و مالش مایه بگذارد و معمولا حمایت چندانی نمی شود و در خصوص هالا هم که از سوی دولت اصلا حمایت نمی شود، هر چند هالا ورزشی برخاسته از ایران است با فرهنگ این مرز و بوم و برای دفاع از هویت ایران و ایرانی. این مسابقه هم مانند تمام مسابقات قبلی هالا صرفا با حمایت های مادی و معنوی استاد ملک جهانی و شاگردان هالاکارش برگزار شد. از اجاره ی سالن و خوابگاه گرفته تا تمام هزینه های ریز و درشت برگزاری که ابدا هم کم نیستند.

اما: استاد ملک جهانی که مثل همیشه با ابهت تمام وارد سالن شدند نویدی بر آغاز رسمی مسابقات بود. مثل همیشه راست قامت و سرشار از انرژی. در هر دوره  بعد از تلاوت قرآن و پخش سرود جمهوری اسلامی، با سخنرانی استاد مسابقات شروع می شود و مرسوم است که استاد در هر یک از این سخنرانی ها در باره ی مفهوم فلسفی یکی از اصطلاحات هالا توضیح دهند. این بار از سوی استاد ملک جهانی فلسفه ی تابرام ( فرم ترکیبی پایه ی سوم هالا ) مطرح شد که در مجالی دیگر درباره اش خواهم نوشت. مسابقات که شروع شد هالاکاران و معدود رزمی کاران سایر سبکها که شرکت کرده بودند به رقابت پرداختند. مسابقات مربوط به مبارزه در هالا در دو رشته برگزار می شود: مسابقات بزوخم ( مبارزات نیمه آزاد ) و فول بزوخم ( مبارزات آزاد رینگی )

این دوره از مسابقات در رشته ی مبارزات آزاد رینگی بود. در مسابقات هم سعی شده آئین نامه به نحوی طراحی شود که مسابقاتی پیشرفته تر و کامل تر برگزار شود. محدودیت هایی که در مسابقات دیگر سبکها وجود دارد تا حد ممکن برداشته شده است. مثلا در رشته ای فقط می توان ضربات دست اجرا کرد، در رشته ای دیگر فقط ضربات پا ودر رشته ای دیگر اجرای فنون درگیری مطرح است و… . در مسابقات هالا ضمن تاکید بر جوانمردی کلیه ضربات دست و پا و فنون درگیری با قدرت تمام اجرا می شود و برای واقعی تر شدن رقابت ها هیچ ضربه یا فنی که بر روی حریف تاثیر نداشته باشد امتیاز آور نیست هر چند بسیار قوی اجرا شود به عبارتی اگر بر روی حریفی قویترین ضربات رزمی اجرا شود و وی به دلیل بدنسازی بالا بتواند در مقابل این ضربات ایستادگی کند امتیازی به ضربه زننده داده نمی شود، ضربه باید موثر باشد. در مسابقات داوران با لباسهای متحد الشکل قضاوت می کنند که این خود بر زیبایی کار می افزاید. داور آموخته است که فقط رنگ آبی یا قرمز را ببیند و نه فرد مبارزه کننده را. او هر مبارز را یک انسان سختکوش می بیند که مدتها برای شرکت در مسابقات تمرین و تلاش کرده است و بدون در نظر گرفتن رابطه ها و عواطف شخصی فقط امتیاز و اخطار را به فرد مجری و خاطی می دهد بدون اینکه بخواهد مصالحی را در نظر بگیرد. این دیدگاه در عمق وجود داوران و در مغز و دل آنان نقش بسته است. جالب است که در همین دوره از مسابقات یکی از قهرمانان سبکهای رینگی که از برای تماشا آمده بود بارها از نحوه ی داوری ابراز شگفتی می کرد و حتی از داوری می گفت که بدون کوچکترین اغماضی بزای شاگرد خود شروع به شمارش ناک دان کرده بود. البته اینگونه داوری کاری غیر عادی نیست که با آب و تاب مطرح شود و وظیفه ی یک داور به عنوان یک قاضی  مسابقه چنین ایجاب می کند، اما در زمانه ای که مصلحت های پشت پرده و روابط نادرست بر امر داوری در بسیاری از مسابقات ریز و درشت تاثیر می گذارد و حق ها در چشم بر هم زدنی ناحق می شود اجرای چنین داوری هایی در مسابقات قابل تحسین است. من خود بارها و بارها در مسابقات دیگر شاهد بوده ام که مبارزی را که باید عنوان فنی ترین مبارز را می گرفت به راحتی آب خوردن بازنده اعلام کرده اند و ملاک داوری برایشان این بوده که  مبارز شاگرد کیست و از چه سبکی؟

این دوره از مسابقات در کنار همه ی مبارزین خوبش یک شرکت کننده ی ویژه  هم داشت. استاد صمد برزگری که در کارنامه ی رزمی خود بدون شکست است و بارها کاپ فنی ترین مبارز کشور را دریافت کرده است. با اینکه سال ها بود در مسابقات حضور نمی یافت ولی این بار دوباره آمد و با قدرت تمام مدال طلای کشور را به خانه برد. بسیار مهم تر از توان فنی و رزمی هالاکاران، اخلاق و رفتارشان است که آنها را متمایز می کند. در هالا قدرت توام با انسانیت معنا پیدا می کند و هالاکاران به آرامشی می رسند که خدا و دیگران برایشان مهمتر از خودشان می شود. این دوره از مسابقات اساتید پیشکسوتی حضور داشتند که هالاکاران همیشه به وجودشان افتخار می کنند. تعدادشان آنقدر زیاد است که نمی توان همه را نوشت اما من خود از دیدار با اساتید قربانیان، برادران ایرانی، پورخردمند، ساعی، نصیری، ثمراهری و… بسیار خرسند شدم.اساتیدی قدیمی حضور می یافتند که من شخصا آنها را نمی شناختم و با واسطه ی دیگر اساتید آشنا می شدیم.

مساله ی قابل تاملی هم پیش آمد که برایم تعجب آور بود هر چند چنین مسائلی برای عده ای ارزش نام دارد. یکی از اساتید قدیمی هالا حضور یافتند، از استادی پیشکسوت  نامش را پرسیدم نشناخت. بیشتر که دقت کرد با اسم کوچک صدایش زد و همدیگر را سخت در آغوش کشیدند و از خاطرات هالا گفتند و گفتند. آخر سر که خواستیم بدرقه شان کنیم متوجه شدیم از سالها قبل به جرگه ی سبک های دیگر پیوسته است. اما آنچه برایم غیر قابل هضم بود سخنی بود که مطرح کرد. سخنی به این مفهوم که استاد ملک جهانی به خودش و هالاکاران ظلم کرده است. تعجب کردم چگونه چنین چیزی ممکن است چیزی که باورش برایم غیرممکن است. توضیح خواستم و جوابش همان نگرشی است که سالهای سال است استاد و هالاکاران در مقابلش ایستاده اند. گفت استاد ملک جهانی دعوت های بسیاری از کشورهای خارجی داشت. جای جای دنیا برای حضورش درخواست می دادند و استاد با رفتنش هم خودش مطرح می شد هم ما را مطرح می کرد. اما استاد اصلا قبول نکرد و نرفت. و چون او نرفت شاگردانش از کنارش رفتند و به سبکهای دیگر پیوستند. گفت و گویی مطرح شد و این هالاکار قدیمی که زحمتش را استاد کشیده بود و ثمره اش را دیگر سبکها می بردند رفت. اما آیا حق با او بود یا با ما که ایمان داریم: « هالا ارمغان سرافرازی و خودیابی برای فرزندان ایران است. »

گذر زمان بهترین پاسخ را خواهد داد، ما به راهمان و کارمان ایمان داریم.

نویسنده: حسن بابایی از وبلاگ اهر شهر هالا