به گزارش اهروصال، پای که به گود یا میدان ورزش می گذاری باید روحت آماده باشد، اما در بسیاری از مواقع روح غریبانه به زیستنش ادامه می دهد پهلوانی را در غیرت جوانانی باید جستجو نمود که وطن را برایمان معنی می کنند تلاش میلیون ها ایرانی برای وطنشان ستودنی است اما در این میان تلاش آن هایی که جانشان را برای این مرز و بوم و آرمان هایشان فدا نموده اند، ستودنی تر است. مردان و زنانی که با اخلاصشان شهامت را معنی می نمایند و ورزش را پربار.

پهلوانانی از دیار عشق و دلداگی؛

در این نوشته به سراغ مردی از شهرستان اهر می رویم که نامش بر سر در یکی از سالن های ورزشی شهرستان اهر است، فقط نامش را می بینیم و بی تفاوت از کنارش می گذریم اما نباید بگذاریم کلمه ی شهید برایمان غریب شود. شهیدی ورزشکار که نامش زینت بخش یکی از سالن های ورزشی مان شده است و در فوتبال مهارت بسیاری داشته است.

پا به توپ که می شد تازه میفهمیدی توپ رو سخت میشود از او گرفت، سرعت و قدرت شوت هایش هیچ زمانی از یادها نخواهد رفت.از قدیمی های فوتبال که بپرسی از او به نیکی یاد می کنند و از تکنیک وی میگویند.

با هم به سراغش می رویم: « شهید گرانقدر هاشم کریم پور در یک خانواده متدین و مذهبی در شهرستان اهر دیده به جهان گشود. در سال ۱۳۶۱ بر صفحه هستی، میلاد انسانی به ثبت رسید که در دل کربلائی اش عشق سید الشهداء (ع)  می جوشید.

او از همان ابتدا با این عشق عجین شده بود و حیات دنیایی اش مملو از شور و سودا بود.

دوران تحصیلات ابتدائی، راهنمائی و متوسطه را در شهرستان اهر سپری کرد و از اعضای فعال پایگاه شهید مدنی بود و در زمینه ورزش بخصوص فوتبال در سطح شهرستان اهر و استان شهره عام و خاص بود و در این رشته ی ورزشی موفق به کسب عناوین بسیاری شده  بود.

در اکثر تیمهای اعزامی به مسابقات لیگ مناطق استان (استقلال، پیروزی، دانشسرا، آبی پوشان و مقاومت فجر) بعنوان بازیکن شرکت نمود و در مسابقات جام رمضان در تیم مقاومت فجر شهرستان اهر بعنوان کاپیتان تیم بازی نمود.

وی علاقه وافری به ائمه اطهار (ع) بخصوص امام حسین (ع) داشت و در اکثر مراسمات عزاداری حضرت ابا عبدالله حسین شرکت می نمود.

در آن زمان که شرایط امنیتی در کشور عراق وخیم بود اصرار داشت که باید به زیارت عتبات عالیات بروم. کربلائی هاشم پس از بازگشت از کربلای معلی و زیارت عتبات عالیات به خدمت سربازی اعزام گردید و در پادگان شهید ثابت خواه گیلان غرب دوره آموزشی را گذراند و بعد از آن جهت ادامه خدمت سربازی به ناحیه مقاومت سپاه اهر بازگشت و در ۱۳ آبان ماه سال ۸۳ مصادف با شب قدر نوزدهم رمضان شب ضربت خوردن امیر مؤمنان علی ( ع ) مشتاقانه در حین انجام مأموریت به همراه نیروی های  امر به معروف و نهی از منکر در تعقیب و گریز اراذل و قاچاقچیان به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

سربازانی که با او بودند می گفتند: هنگامی که هاشم  برای مأموریت اعزام می شد و قصد سوار شدن به ماشین را داشت گفت: فرصت نیست بچه ها زود بروید و کاغذی بیاورید تا زیر آن را امضاء کنم. شاید امشب شهید شوم. شما بعد از من چند خطی به عنوان وصیت بنویسید.»

و دلنوشته هایی از این شهید والامقام:

«سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

                                                              هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

… با آنکه یکبار افتخار نصیبم شد تا به زیارت حرمین با صفای اباعبدالله الحسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس (س) بروم ولی خدا شاهد است که دلم می خواهد دوباره عازم سفر به کشور عراق و زیارت این عزیزان بشوم و از خدا می خواهم مرا در راه و پای امام حسین (ع) از دنیا ببرد تا با این هدف عشق و ارادت خود را نسبت به ائمه اطهار (ع) مخصوصا حضرت سیدالشهداء(ع) تقدیم نمایم.

یادش بخیر شبهای جمعه کربلا، شبهای بین الحرمین یادش بخیر، یاد شبهای سرد ولی سرشار از گرمای عشق و مناجات کوفه و کربلا.

همه چیز من همینهاست تنها چیزهایی که همیشه از همه چیز برایم مهمتر بوده و از خدا می خواستم حالا هم که به آنها رسیدم، خدایا شکرت!

همه زندگی ام و عمرم یک طرف، سفر کربلا و نجف هم یک طرف، اصلا همه زندگیم در این سفر و در این مکانها و زمانهایش خلاصه می شود.

چه جایی بهتر از کربلا و نجف، همه خوبیها و لطف خداوند تو این زمانها و مکانها برایم خلاصه شده و به من داده شده و من هنوز مست آن زمانها و حال و هوایش هستم.

همیشه دعایم این بود که برای یکبار هم شده بروم و آن سرزمین های عشق و دیار عاشقان را درک کنم آن هم در بهار زندگی در جوانی که صفایش قابل مقایسه با هیچ زمانی نیست، اما دلم می خواهد و دعایم این است که دوباره قسمتم شود خدایا !

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین و علی الارواح التی حلت بفنائک …

    ای که یاری دهنده مظلومانی و دلجوی مستضعفان و یارخواهان هستی، به خداوندی خدا برای نوکری در خانه تو و جان دادن در راه تو با تمام وجود حاضرم و افتخار می کنم که در راه و پای تو و دفاع از تو با دنیا وداع کنم.

  خدایا ! هر که را دوست می داری قسم! مرا از دیار عاشقان و سرورم امام حسین (ع) جدا نکن و افتخار دوباره ای نصیبم بفرما تا باز هم به دیار عاشقان « کربلا »  بروم و می خواهم در کنار مولایم بمانم و در پای او  بمیرم.

به حق هر که را دوست داری از مولایم جدا نکن .

                        شبهای بین الحرمین یادش بخیر …

با تقدیم احترام و ارادت خاص به سرور و مولایم امام حسین (ع) . هاشم»