Aeromobile هواپیمایی است که می توان با آن رانندگی هم کرد. این ماشین جذاب و سبک وزن در آسمان با استفاده از بال های جمع شونده و طراحی هوشمندانه اش به راحتی پرواز می کند و روی زمین امکانات یک رانندگی عالی را در اختیار سرنشین قرار می دهد.در اکتبر گذشته Klein اولین آزمایش را با Aeromobile در یک فرودگاه محلی در اسلوواکی با موفقیت انجام داد و از آن روز تا به حال Aeromobile چهل آزمون موفق را پشت سر گذاشته است. در حال حاضر شرکت تولید کننده Aeromobile در حال پیگیری اجازه پرواز به عنوان یک هوانورد سبک از کمیسیون پرواز کشور اسلوواکی است تا بتواند تست های نهایی را در اتحادیه اروپا پشت سر بگذارد تا آماده عرضه به بازار شود. پیش بینی می شود این هواپیما کوچک در سال ۲۰۱۷ بتواند به صورت رسمی در بازارها به فروش برسد.

واکسن های بدون سوزن

واکسن ها سالانه جان میلیون ها نفر را نجات می دهند، اما برای تزریق بیشتر آن ها به بدن سوزن مخصوص نیاز است. این مسئله شاید برای شما زیاد مهم نباشد، اما در مکان هایی که امکان دسترسی به لوازم استریل شده وجود ندارد، این مسئله یک خطر جدی به شمار می رود. Kasia Sawika، یک مهندس که در رشته مهندسی پزشکی تحصیل می کند، توانسته به راه حلی بدون درد و مشکل برای این مسئله، دست پیدا کند. رابط Immuno Matrix که می تواند بیماران را بدون ورود به پوست واکسینه کند. به عقیده خود Sawicka، این اختراع می تواند تحولی در نحوه دارورسانی به بدن ایجاد کند؛ خصوصا زمانی که یک بیماری همه گیر می شود.

پرینتر بریل

Shubham  اولین مدل Braigo  را در سال ۲۰۱۴ ساخت ولی این دستگاه تنها قادر بر روی پرینت بر روی رول های نازک کاغذی مانند دستگاه تلگراف بود.در تابستان ۲۰۱۴ او آزمایشگاه Braigo  را با کمک والدینش راه اندازی کرد تا بتواند دستگاهی بهتر و کارآمدتر تولید کندو در پاییز همان سال بود که او Braigo 2.0 را در مجمع توسعه دهندگان اینتل ارائه کرد و با پیشنهاد همکاری خود اینتل مواجه شد.اکنون  Braigo 13 که نمونه تکمیل شده Braigo 2 است عرضه شده که از همان قطعات Braigo 2 در آن استفاده شده با این تفاوت که این قطعات توسط یک چیپست Intel Edisonپشتیبانی می شوند.

 این دستگاه پیشرفته،سبک و قابل حمل بوده و قادر به استفاده از تکنولوژی های WiFi و Bluetooth برای سهولت در کاربرد و همچنین دارای قابلیت پرینت مستقیم از صفحات وب به منظور افزایش کارایی است.این دستگاه قادر است تا ۱۶۰ کلمه را در عرض ۳۵ ثانیه به خط بریل تبدیل کند و قیمتی کمتر از ۵۰۰ دلار آمریکا دارد.

دست های مجازی

وقتی از یک تولید کننده واقعیت مجازی استفاده می شود ،کاربر قادر نیست دستهایش را ببیند  ویا از آنها در قضای دیجیتالی اطرافش استفاده کند. Robert Wang , Chris Twigg ,Kenrick kin  وShangchan Han گروهی متخصص از تولید کنندگان نرم افزار برای حل این مشکل به فکر ساخت دستگاهی افتادند تا دست ها نیز در فضای دیجیتالی قابل استفاده باشند.این گروه چهار نفره سال ها بر روی دوربین های ثبت کننده تصاویر کار کردند تا به الگوریتمی پایدار برای ایجاد حرکت دست ها ، دست پیدا کنند. پس از بدست آوردن الگوریتم و با وجود تجربیات فراوان آنها طولی نکشید که که آنها توانستند افزاری طراحی کنند که بتواند حرکات دست و زاویه چرخش مفاصل را تحلیل کند تا در نتیجه کار آن بتوان دست ها را در فضای دیجیتال به کار انداخت.ولی با همه این زحمات ،آنها نتوانستند دوربینی به اندازه کافی حساس پیدا کنند که بتواند حرکات دست را به طور دقیق تشخیص دهد.

خودروی مدرن دوچرخ

اگر بدانیم که اکثر رفت و آمدهایی که با ماشین در خانواده انجام می شود به منظور انجام فعالیت های روزمره، مثل خرید کردن است شاید خیلی راحت به این نتیجه برسیم که ماشین ها به اندازه کافی برای انجام این فعالیت های ساده به صرفه نیستند.گزینه بعدی که به ذهنمان می رسد موتور سیکلت ها هستند که ظاهرا از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر هستند ولی به مراتب خطر بسیار بیشتری برای سرنشین خود دارند.

موتورسیکلت ها سرنشین خود را در معرض برخورد با المان های اطراف قرار می دهند و برای استفاده از ان ها مهارت بیشتری نیاز است.پیشنهاد Kim و گروهش یک ماشین دوچرخ الکتریکی بود که کاربردی شبیه به یک موتورسیکلت دارد اما قادر است امنیت بیشتری برای سرنشین فراهم کند.

C1 تست های بسیاری را پشت سر گذاشته و تا به حال به سرعت ۳۰ مایل بر ساعت رسیده و قادر است در عرض ۶ ثانیه به سرعت ۶۰ مایل بر ساعت برسد. همچنین حداکثر سرعت آن حدود ۱۰۰ مایل است و مسافتی ۲۰۰ مایلی را با یک شارژ کامل باتری می پیماید.  Kimامیدوار است تا ۲ سال دیگر C1 آماده عرضه به بازار شود.

آزمایشگاه پزشکی کوچک

در سال ۲۰۱۱ یک روز وقتی Manu Prakash در حال بازی با یک  جعبه موسیقی بود متوجه شد مکانیسم چرخ دنده ای دوار آن می تواند یک ست شیمیایی هم باشد. بیشتر دستگاه های “Lab On A Chip” یا در واقع کیت های کوچکی که یک آزمون شیمیایی خاص را انجام می دهند نیازمند وجود تکنسین ها و ابزار ها و آزمایشگاه های پیشرفته و گران قیمت برای قرار دادن مایع آزمایشگر درون چیپ دستگاه هستند، اما یک مکانیسم دستی می تواند نیاز ما را به همه این ها از بین ببرد. ایده Parkash حتی نیاز به نیروی راه انداز الکتریکی ندارد و با دست کار می کند.

Prakash که مسئول یک آزمایشگاه در دانشگاهStanford ایالات متحده است از کمک George Korir، یک دانشجوی تازه فارغ  التحصیل شده، برای ساخت دستگاهی ساده با کاربرد علمی بالا و پیچیده که شبیه به یک Musicbox بود، کمک گرفت.در ابتدا آنها باید می فهمیدند الگوی قرارگیری واکنش دهنده ها برای تولید آزمایشگر در دستگاه چگونه است تا بتوانند با ایجاد یک ترتیب منظم در مخلوط شدن مواد شیمیایی مورد نیاز،واکنشی طراحی کنند که طی آن ماده آزمایشگر از واکنش دهنده ها تولید شود. آنها بعد از بیست و چند نمونه آزمایشی به مدل نهایی خود رسیدند که نتیجه آنقدری کارآمد هست که قابلیت تولید در حجم انبود را داشته باشد. انواع دیگر آزمایشگرهای موجود در بازار قیمتی در حدود ۱۵۰۰ دلار دارند  در حالی که قیمت Musicbox آزمایشگر ساخته Parkash و همکارش در حدود ۵ دلار خواهد بود.

همچنین علاوه بر قیمت بسیار مناسب تر نسبت به سایر دستگاه های مشابه، استفاده از آن نیز بسیار آسان است.برای استفاده از آن کافیست دسته چرخنده Musicbox را بچرخانید تا با حرکت رول متحرکی که واکنش دهنده ها روی آن قرار دارند حباب واکنش دهنده ها توسط سوزن تعبیه شده روی دستگاه بترکد تا واکنش گر ها به ترتیب با هم مخلوط شوند و طی واکنش شیمیایی ایجاد شده آزمایشگری ایجاد شود که شما برای انجام تست شیمیایی احتیاج دارید.میزان کاربرد این دستگاه بسیار بسیار گسترده خواهد بود به طوری که با وجود واکنش دهنده های متفاوت و یک نمونه خون می توان بسیاری از بیماری ها یا ناهنجاری ها را تشخیص داد.

پرینتری برای چاپ مدار

سه دانشجوی الکترومکانیک دانشگاه Waterloo واقع در Ontario کانادا به نام های Alray Almeida , Jesus Zozaya و James Pickard از کار طاقت فرسای طراحی مدار های الکتریکی خسته شده بودند که این ایده به ذهنشان رسید که دستگاهی طراحی کنند که آنها را از این وضعیت خلاص کند.آنها پول هایشان را روی هم گذاشتند و ساخت دستگاهی را به یک کارخانه سفارش دادند تا این کار را برایشان انجام دهد. آنها قبلا دیده بودند که پرینترهای سه بعدی انواع مختلفی از مدل ها با جنس های متفاوت را پرینت می کنند و می دانستند که اگر یک پرینتر سه بعدی با جوهر مخصوص داشته باشند می توانند مدار ها را به شکل سه بعدی پرینت کنند و سرعت کار طراحی را افزایش دهند. اما مواد به کار رفته در مدارهای الکتریکی سخت تر و ضخیم تر از آنی بودند که بتوان از آنها به عنوان ماده پایه پرینتر سه بعدی استفاده کرد وقتی همه آنها در سال ۲۰۱۳ فارغ التحصیل شدند به کمک گروهی از متخصصان رشته نانو فناوری گروه Katrina Ilic را تشکیل دادند تا بتوانند ایده های خود را عملی کنند.دو سال از شروع کار آنها گذشته و این تیم آماده می شود تا دستاورد خود رابا نام V-One به بازار عرضه کند. این دستگاه توانایی پرینت سه بعدی مدارهای رسانا و بردهایی از جنس فایبرگلاس را دارد و اگر از مواد سخت تری به عنوان جوهر (ماده پایه)در آن استفاده شود ،کاربر قادر خواهد بود حتی نمونه ای از اجزای همین دستگاه را نیز پرینت کند. آلمیدا به عنوان مدیر این پروژه امیدوار است این دستگاه بتواند نسل جدیدی را در طراحی های مهندسی ایجاد کند. او می گوید: این دستگاه به همگان ثابت می کند علم الکترونیک، می تواند آنقدر ها هم سخت نباشد.