به گزارش اهروصال، چندی پیش عیسی سحرخیز از عناصر فعال ضدانقلاب در یادداشتی با عنوان «فرار به جلو» در سایت روزآنلاین تمام تلاش خود را به کار گرفت تا تفسیری جدید از برخی تنش‌های سیاسی در داخل ایران ارائه کند. این مطلب هرچند در ظاهر لحنی تکراری و مشابه تمام مقالات سحر خیز در بزرگ‌نمایی اختلافات در ایران دارد اما تلاش می‌کند به بهانه‌ی اجرای حکم مهدی هاشمی فضای سیاسی داخل کشور را به دوقطبی اصلاحات و اصولگرایان سوق دهد و با چراغ خاموش کم کم طومار روحانی و دولت اعتدالی‌اش را از فضای سیاسی کشور برچیند.

هرچند در ظاهر امر این مقاله سحرخیز هیچ حمله یا هجمه‌ی مشخصی به سمت روحانی و یا وزرا و اعضای کابینه‌اش ندارد اما از سناریویی که چندی است توسط رسانه‌های اصلاح‌طلب حامی روحانی کلید خورده پرده می‌بردارد.

با بررسی جریان مقالات سایت ضدانقلاب روزآنلاین درباره‌ی سرنوشت

سیاسی جبهه اصلاحات مشخص می‌شود ظاهرا دوام و بقای این جبهه بستگی به داغ‌تر شدن درگیری سیاسی در کشور و البته حذف آرام و با شیب ملایم جریان اعتدال دارد. چندی است که شاهد هستیم برخی رسانه‌های کشور اصرار دارند تا هر روز با شیوه‌ای کاملا تهاجمی و غیرمتداول منافع جناح مقابل را آماج حملات خود قرار دهند. در ظاهر امر این تقابل برگرفته از اختلافات دولت روحانی و نحوه‌ی مدیریت وی با شیوه‌ی برخورد دولت سابق با موضوعات مختلف سیاسی، فرهنگی و اجتماعی به نظر می‌رسد اما در واقع تنور طیفی را گرم نگاه می‌دارد که منافع خود را در دعواهای سیاسی چهره به چهره و اختلافات عمیق در آستانه انتخابات جستجو می‌کنند.

زمانی که دامنه‌ی تنش سیاسی در کشور افزایش پیدا کند تنها صدای قطب‌های افراطی شنیده می‌شود و هر آن کسی که در هر جناح سیاسی متمایل به اعتدال است قربانی سر و صدا و هیاهوی ناشی از تنش نامتعارف سیاسی است.

این فرایند از ابتدای سال جاری با شیبی بسیار سریع و بی‌سابقه در حال گسترش است تا جایی که حتی برخی چهره‌های سیاسی به جای مقاومت در برابر آن شدیدا متاثر از دعواهای سیاسی داغ شده توسط رسانه‌ها هستند. به نظر می‌رسد عده‌ای عامدانه نقش کاتالیزور را برای پاس دادن بحران‌ها به جناح حریف و تسریع درگیری سیاسی در کشور را بازی می‌کنند.

اما یکی از وقایع نوظهور در فضای مطبوعاتی کشور هم‌زبانی برخی رسانه‌ها با ضدانقلاب و رسانه‌های فارسی زبان خارجی است. هرچند وانمود می‌شود که این همنوایی پس از روی کار آمدن دولت روحانی و در گام بعد توافق هسته‌ای رخ داده است اما سناریویی کاملا مشکوک است. حال اگر این جریان را در کنار سفر خبرنگاران بی بی سی به ایران، تمایل به بازگشایی سفارت انگلستان تا قبل از سال ۲۰۱۶ یعنی ایام انتخابات مجلس شورای اسلامی و حضور شبه توریست و بازرگانان آمریکایی در تهران و دیگر شهرهای کشورمان قرار دهیم به نظر می‌رسد مثلثی

در حال شکل‌گیری است که فاز جدید و مورد علاقه‌ی غربی‌ها یعنی فشار با اهرم حقوق بشر را در کشور تقویت می‌کند.

در این میان دولت روحانی یا مجبور است تا قبل از انتخابات وعده‌های غیرعملیاتی خود را برای تحقق فضای بازسیاسی با شاخصه‌های زیاده‌خواهانه‌ی لیبرال‌ها عملیاتی کند و یا اینکه خودش آماج حملات رسانه‌ای و مطبوعاتی قرار خواهد گرفت.

به نظر نمی‌رسد آنچه در فضای مطبوعاتی کشور در جریان است ربطی به افزایش آزادی‌ها در زمان دولت روحانی داشته باشد و به ‌نوعی سوءاستفاده‌ی عناصر مزدور از خویشتن‌داری دولت و نهادهای نظارتی در شرایط فعلی است.

حمله به نهادهای مرتبط با امر انتخابات، سوءاستفاده از درخواست‌های آزادی‌خواهانه‌ی زنان و جنجال آفرینی مضاعف در رسانه‌های کشور به زودی دولت را در موقعیت انتخاب قرار می‌دهد.

قطعا عناصری که امروز به تنش میان گروه‌های سیاسی کشور دامن می‌زنند نه جایگاهی برای دولت روحانی قائل هستند و نه آرامش سیاسی و اجتماعی در کشور را برمی‌تابند. گاهی اوقات خطوط خبری برخی از رسانه‌ها آن‌قدر با شبکه‌های خبر پراکنی غربی یکسان و هم‌نواست که گمان می‌رود یک اتاق فکر واحد تمام این رسانه‌ها را کنترل و هدایت می‌کند.

آرامش سیاسی در آستانه‌ی انتخابات و حمایت از شرایط ثبات سیاسی برای ارتقای وضعیت اقتصادی مردم در شرایط پساتحریم حق مردم است و قطعا کسانی که این دو مهم را برنمی‌تابند از جایی بیرون از دایره‌ی منافع ملت ایران خط می‌گیرند. گفتمان اعتدال اگر به واسطه‌ی فشارهای بیرونی و جناحی به سمت گروهی خاص غش کند قطعا می‌تواند خالق عصری تازه در تاریخ انقلاب باشد لذا نباید اجازه داد دعواهای مغرضانه سیاسی و خط‌های خبری سازمان یافته توسط بدخواهان مردم به ذبح آن بپردازند.