به گزارش اهروصال به نقل از آناج حسن روحانی رییس دولت یازدهم از ۳۰ اردیبهشت ماه به مدت یک و نیم روز میهمان تبریز بود که در این مدت، برنامه های دولت تدبیر و امید در تبریز حاشیه های قابل تاملی همراه داشت. هر چند در متن آن هم طعم شعار زدگی آنچنان شور بود که نیاز به بررسی جداگانه دارد.

تیم رسانه ای دولت در آذربایجان شرقی، متاسفانه با در پیش گرفتن سیاست عدم شفافیت و اطلاع رسانی های دقیقه نودی عملا  اجازه حضور رسانه های منتقد در استان را در برنامه های ریاست جمهوری نداد. هرچند شاید ادعا شود که مجوز و کارتهای لازم صادر شده است اما با توجه به رویکرد مبهم اطلاع رسانیشان عملا دست رسانه های خاص!  برای پوشش برنامه ها بسته ماند. از تاخیر زیاد در صدور کارت و ممانعت از حضور در بیشتر برنامه ها گرفته تا ممانعت بی دلیل از ورود خبرنگارانی که خودشان دعوت کرده بودند را می توان از نمونه های این اتفاقات پی در پی شمرد.

قرعه کشی سنتی و رسانه هایی که درآمدند !

در جلسه هماهنگی رسانه ها که قبل از سفر و با حضور مدیرکل اطلاع رسانی دولت برگزار شد، علی رغم اعتراض رسانه های همسو و غیر همسو  فقط ۴ رسانه برای سوال از رییس جمهور در نشست خبری به صورت قرعه کشی انتخاب شدند و اتفاقا ! هر چهار قرعه هم به نام رسانه های دولتی و همسو و یا غیر منتقد زده شد،  قرعه کشی ای که خود به جهت روش اجرای آن دارای ابهاماتی بوده و وجود شانس انتخاب رسانه های موافق در آن در هاله ای از ابهام بود، ظاهرا رسانه های محلی هم دچار همان مشکل تیم فوتبال شهرشان شدند، اما در هر صورت بنا را بر اعتماد کامل به راه حل های اعتدالی دولت گذاشتیم.

سوالاتی که خودجوش انتخاب شدند !

به جرات می توان گفت که نشست خبری رییس جمهور در پایان سفرش به تبریز از جمله برنامه های ناامید کننده دولت بود که انتقادهای بسیار و سوالات زیادی را در ذهن مردم و نخبگان ایجاد کرد. سوالاتی که ظاهرا از قبل هماهنگ شده و از گزینه های پیشنهادی رسانه های سوال کننده فیلتر شده بود. بدین جهت سوالات زیادی که به دلیل عدم پاسخگویی دولتمردان مسئول در تبریز انباشه شده و رسانه های محلی می توانستند به نمایندگی از مردم پاسخی برای آن بگیرند، بی جواب ماند.

نهایتا در یک جمله می توان گفت دولت در تبریز با پنبه سر رسانه های منتقد خود را برید. 

این طور به نظر می رسد که دولت با بهانه های متفاوت می خواهد به هر نحو منتقدین را از جلسات خود حذف نموده و با اینکار نقاط ضعف خود را بپوشاند. این سیاست در محدود کردن رسانه های منتقد، دلیلی بر عملکرد مغایر با شعار های انتخاباتی تدبیر و امید در سال ۹۲ بوده و قطعا در بلند مدت به نفع آینده دولت تدبیر نخواهد بود.