کد خبر : 110768
تاریخ انتشار : شنبه 11 نوامبر 2017 - 12:16
چاپ خبر دیدگاه‌ها برای ۲۰۰ کلاس با بودجه سالانه دو باشگاه / فوتبال، فرهنگ می سازد یا کودکان محروم از تحصیل بسته هستند

۲۰۰ کلاس با بودجه سالانه دو باشگاه / فوتبال، فرهنگ می سازد یا کودکان محروم از تحصیل

۲۰۰ کلاس با بودجه سالانه دو باشگاه / فوتبال، فرهنگ می سازد یا کودکان محروم از تحصیل

هدف از طرح و تناسب مدرسه و فوتبال، کتمان اثرات مثبت ورزش نیست اما درد جامعه فرهنگی کشور لزوم توجه به ایجاد و ترمیم ساختارهای فرهنگی بجای اهتمام بیهوده به فوتبالی است.

به گزارش اهروصال؛ به نقل از خبرگزاری علم و فناوری؛ فوتبال به عنوان یک پدیده مهم در جامعه دارای تاثیرات اجتماعی و فرهنگی زیادی است که تمام گروه‌های جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برخلاف اکثر کشورهای جهان که در آنها باشگاه‌های فوتبال به عنوان شرکت‌های تجاری معتبر مطرح هستند، در کشور ما ماهیت باشگاه‌ها فرهنگی ورزشی است، به طوری که عنوان اکثر باشگاه‌های ما با این دو کلمه همراه است، بنابراین انتظار می‌رود که در این باشگاه‌ها به مقوله فرهنگ نیز توجه شود، در حالی که شواهد و اتفاقات فوتبال ما نشان از وجود مشکلات عدیده و بی‌توجهی به این موضوع مهم دارد.

حسن قره‌خانی در یادداشتی، بر لزوم فرهنگ‌سازی و هدایت جریان فرهنگی فوتبال به عنوان یک صنعت فرهنگی تاکید می کند:

امروزه فوتبال مصداق بارز یک صنعت فرهنگی بزرگ است که نقش منحصر به فردی در توسعه اعتبار و تعاملات بین‌المللی کشورها، افزایش غرور ملی و خرسندی جامعه، پرکردن اوقات فراغت جامعه و سالم‌سازی فرهنگی جامعه به‌ویژه قشر جوان دارد.

شکی نیست که امروزه فوتبال علاوه بر این که یک رشته ورزشی مفرح و پرطرفدار است، به عنوان یک صنعت فرهنگی بزرگ و سودآور نیز مطرح است. صنعت فرهنگی از مهم‌ترین صنایع سبز است که یکی از بارزترین وی‍ژگی‌های آن وجود هاله‌ای از فرهنگ زنده و بالنده در پیرامون خود، جهت خلق فضایی سرشار از فرزانگی است.
البته که فواید ورزش در هر جامعه ای بر کسی پوشیده نیست و در کنار سلامت جسم، بهبود روانی را در پی دارد اما این فعالیت دارای لوازمی است که اگر محقق نشود ممکن است نتیجه خوبی در پی نداشته باشد.

ورزش و مخصوصا فوتبال باتوجه به تعامل کنندگان آن یک فعالیت فرهنگی نیز محسوب می شود اما در دنیای امروز باتوجه به هزینه های آن به نظر می رسد عدم تناسب چشمگیری در این جریان وجود دارد.

 و سوالی که به ذهن می رسد این است که «آیا به همان اندازه که در فوتبال هزینه می شود بهره برداری فرهنگی از آن به جامعه اسلامی ایرانی تزریق می شود؟

البته جواب این سوال تقریبا مبرهن است و نیاز به بازگویی ندارد.

حال منبع مالی این هزینه در ورزش بسیار مهم است چرا که اگر بخش خصوصی وارد شده است سرمایه گذاری و سود و زیان آن حساب خود را دارد.

اما اگر از بیت المال هزینه می شودباید در محل مصرف آن دقت بسیار نمود. استفاده از بیت‌المال و اموال دولتی، حد و حدود مشخصی دارد. نمی‌توان به هر بهانه‌ای از آن استفاده کرد، امام علی (ع) در نهج‌البلاغه می‌فرماید بیت‌المال نه برای من و نه برای توست، بیت‌المال مربوط به همه‌ی مسلمین است. یکی از بخش‌هایی که بیت‌المال و درآمدهای وابسته به آن به درستی مصرف نمی‌شود، فوتبال دولتی ایران است.

فوتبالی که متولیانش هم دولتی هستند و به معنی واقعی کلمه در برخی موارد بیت‌المال را بی‌پروا به هدر می‌دهند.از چندین سال قبل که انتقادات زیادی نسبت به اداره فوتبال باشگاه‌های دولتی که متعلق به تمام اقشار جامعه است وارد شد، دولت‌های نهم، دهم و یازدهم، گام‌هایی را برای سبک کردن بار خود و خصوصی‌سازی تیم‌های فوتبال برداشتند اما این روند یا به نابودی تیم‌ها منجر شد و یا تیم‌ها بعد از خصوصی‌سازی به شکل‌های دیگری از اموال دولتی بهره بردند.

لیگ‌برتر شانزدهم با استناد به آمار و ارقام رسمی اعلام شده، گران‌ترین لیگ تاریخ فوتبال ایران بوده و هزینه سرسام‌آوری باواسطه یا بی‌واسطه توسط بخش‌های مختلف دولتی در آن انجام شده است. در این بین چند تیم هم با وجود داشتن مالکان دولتی از کمک نهادهای شهری مانند شهرداری‌ها استفاده کردند.

سازمان لیگ فوتبال ایران سال گذشته با انتشار قرارداد مربیان و بازیکنان از هزینه ۱۶۴ میلیارد تومانی تیم‌ها در بحث عقد قراردادها خبر داد. اگر به این مبلغ هزینه برگزاری بازی‌ها و تنخواه‌ تیم‌ها را اضافه کنیم مبلغی بیش از ۲۰۰ میلیارد تومان خواهد بود. از طرفی فدراسیون فوتبال هم سالانه حدود ۱۴ میلیارد تومان برای کی‌روش و ۱۰ میلیارد تومان هم برای تیم ملی هزینه می‌کند، با این مبالغ فوتبال ایران در یک فصل که حدود ۹ تا ۱۰ ماه به طول می‌انجامد، حدود ۲۳۰ میلیارد تومان هزینه می‌کند.

۲۳۰ میلیارد تومانی که اگر دلسوزانه و درست هزینه شود چه خدمات عمومی و فرهنگی که نمی‌شد با این مبلغ ارائه کرد. با یک حساب و کتاب کوچک می‌توان به نتایج عجیبی دست یافت. با این مبلغ می‌شد بیمارستان ۲۰۰ تخته خوابه بسیار مدرن را ساخت که مردم از آن استفاده کنند. با همین مبلغ چندین هزار شغل ایجاد می شد اما اگر یکی از مهمترین اهداف ورزش و فوتبال بحث فرهنگ سازی است این هزینه را با یک وجه فرهنگی مانند مدرسه سازی مقایسه می کنیم.

وضعیت مدارس در ایران

وضعیت زیرساختی و مالی این روزهای مدارس ایران در حالت نارنجی است که میانگین شهرهای بزرگ و مناطق محروم است. اگر وضعیت مدارس در شهرهای بزرگ را با فرض محال قابل قبول بدانیم باز هم وزارت آموزش و پرورش در بسیاری از مناطق کشور با مشکل محرومیت روبروست.

نماینده آبادان در مجلس شورای اسلامی یکی از دلایل جمع آوری امضاء برای وزیر آموزش و پرورش دولت یازدهم را عدم رسیدگی به وضعیت مدارس در شهرهای محروم عنوان کرد. همچنین در دوره های اخیر تصاویری دل آزار از کلاس های درس در نقاطی مانند جنوب و جنوب شرق کشور منتشر می شود. البته سند متقن در این زمینه بسیار است که دانش آموزان شین آباد قربانی حداقل امکانات آموزشی شدند و …

در یک نمونه روز دو کلاس از مدرسه چهارکلاسه سرآسیاب آجم بخش دیشموک کهگیلویه و بویراحمد به انبار علوفه دام یکی از اهالی روستا تبدیل شد! این مدرسه که فاقد هرگونه امکانات آموزشی است، ۱۰ دانش‌آموز دارد.

محمدتقی نظرپور معاون عمرانی وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور از هزینه ساخت هر کلاس درس خبر می دهد و می گوید: به طور متوسط برای ساخت هر کلاس درس حدود ۱۸۵ میلیون تومان نیاز داریم، یعنی برای ساخت یک مدرسه ۶ کلاسه ۹۰۰ متر مربع فضا می‌خواهیم زیرا سرانه هر کلاس درس باید حدود ۱۵۰ متر مربع در نظر گرفته شود.

با یک حساب سرانگشتی می توان گفت که با یک بودجه لیگ برتری فوتبال می توان سالانه بیش از ۱۲۵۰ کلاس درس استاندارد ساخت تا بسیاری از کودکان شایسته و بااستعداد ایران زمین به تحصیل علم و فرهنگ بپردازند.

اگر تنها بودجه دولتی دو باشگاه پایتخت را در نظر بگیریم که سالانه بیش از ۱۷ میلیارد تومان و در مجموع حدود ۳۵ میلیارد تومان است می توان با چنین مبلغی سالانه بیش از ۲۰۰ کلاس استاندارد درس در کشور ساخت.

البته با شرح این بودجه هر سال با بدهی میلیاردی دو باشگاه مواجه می شویم که در برخی مواقع مانند امسال به محرومیت باشگاه های ایرانی از طرف فیفا اعمال می گردد. یعنی هزینه های دولتی این دو باشگاه بیش از بودجه سالانه آن هاست وضعیت خروجی فرهنگی آن نیز بر همگان روشن است.

در نهایت اشاره می شود که هدف از طرح و تناسب این دو مساله کتمان اثرات مثبت ورزش نیست اما درد جامعه فرهنگی کشور لزوم توجه به ایجاد و ترمیم ساختارهای فرهنگی بجای اهتمام بیهوده به فوتبالی است که با صرف اینهمه هزینه در وضعیت تحریم کشور همچنان مقام در خور توجهی در جهان به دست نیاورده است.

انتهای پیام/

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
نظرات بسته شده است.