حمید جبارزاده در گفتگوی تفصیلی با اهروصال: اهر نیاز به کوره و کارگاه سفالگری دارد و عدم امکانات کافی باعث آسیب رسیدن به آثار هنرمندان در صورت انتقال به تبریز برای پخت می شود.

با سلام

با تشکر از اینکه دعوت ما را برای مصاحبه قبول کردید، لطفا در شروع لطفا کمی در مورد خودتان بفرمایید؟

حمید جبارزاده هستم و در شهرستان اهر به دنیا آمدم.از شانزده سال پیش یعنی زمانی که کودکی ۱۰ ساله بودم با حضور در گروه های نمایشی و با هنر تئاتر وارد عرصه هنر شدم.از همان دوران کودکی علاقه وافری به هنر داشتم و به مرور زمان به صورت آماتور و کاملا تجربی و گاها با شرکت در دوره های آموزشی فعالیت های هنری خود را در برخی از رشته ها نظیر طراحی ، خوشنویسی ، هنرهای دستی ، داستان نویسی و … شروع کرده و موفق به کسب عناوین و مقام های مختلف منطقه ای و استانی شدم.

سال ۸۹ پس از پایان دوره پیش دانشگاهی ، در رشته مهندسی عمران وارد دانشگاه شدم و همزمان با تحصیل به صورت حرفه ای به فراگیری رشته سفال سرامیک ، طراحی روی سفال ،کاشی شکسته و موسیقی سنتی پرداختم.

چه شد که وارد عرصه هنر شدید؟

فعالیت در رشته های هنری باعث ایجاد نوعی آرامش خاطر درونی و ایجاد لذت از زندگی میشود و همین امر باعث ایجاد شور و انگیزه در من بود.

پس از شرکت در دوره های آموزش مقدماتی و تکمیلی رشته سفال و سرامیک ، با الگو گیری و مهارت و علم آموزی از فعالیت و آثار اساتیدی چون قابچی ، وفایی ، زادکریم ، انصاری و حیدری مشغول به فعالیت در این رشته هنری شدم و مدتی نیز در آموزشگاه صنایع دستی اهر به آموزش و تدریس این رشته مشغول بودم.

در سال ۹۳ به خدمت سربازی رفتم و همزمان با خدمت به دلیل علاقه زیادی که به هنر داشتم  در اوقات بیکاری به ادامه فعالیت های هنری خود پرداختم و توانستم در بخش فرهنگی و هنری به عنوان سرباز نمونه استان آذربایجان شرقی انتخاب و شناخته شوم.

در بخش های فرهنگی و روابط عمومی با برخی از نهاد ها و ادارات همکاری مستمر داشتم و همزمان به کسب تجربه  مشغول بودم.

از شهریور ماه سال ۹۴ با اعتمادی که به بنده شد به عنوان مدیر کانون بسیج هنرمندان شهرستان اهر انتخاب شدم و تاکنون افتخار خدمت به هنرمندان عزیز اهری را دارم و توانستیم در فروردین ماه سال ۹۵ به عنوان کانون برتر استان شناخته شویم.

در چه رشته های هنری فعالیت داشته اید و آیا نمایشگاهی برای نمایش و عرضه آثار خود داشته اید؟

به صورت آماتور و حرفه ای در رشته های تئاتر (کارگردانی ، بازیگری ، نمایشنامه نویسی ، گریم و…) ، خوشنویسی ، هنرهای دستی ، داستان نویسی ، نوازندگی سنتور ، کاشی شکسته ، تدوینگری ، طراحی روی سفال ، طراحی سنتی و سفال سرامیک فعالیت هایی داشته ام.

بله ، در چندین نمایشگاه گروهی در اهر و تبریز حضور داشته ام و انشاالله به زودی نمایشگاه انفرادی آثار خود را برپا خواهم کرد.

چه شد که به سفالگری علاقه مند شدید؟

خداوند در قرآن می‌فرماید: وقتی روی زمین قدم می‌زنید با تکبر راه نروید. خاک ارزش زیادی دارد و وقتی می‌خواهیم عبادت کنیم در حقیقت پیشانی بر خاک می‌گذاریم و وقتی هم که می‌میریم سر بر خاک نهاده و به خاک سپرده شده و به خاک باز می‌گردیم…

کار با خاک و حال و هوای معنوی آن و خلق آثاری که خالق آن شما هستید حس خوب و خوشایندی به انسان میدهد و همین امر باعث ایجاد نوعی انگیزه در من جهت فعالیت در این رشته هنری گردید.

الگوی شما در زمینه هایی که فعالیت داشته اید چه کسانی بوده اند؟

فرد خاصی مد نظر نبوده و همواره سعی داشتم تا از اساتید و بزرگان خودم درس و الگو بگیرم و به این امر معتقدم که هنر دریای بی کرانیست که هر قدر در آن بیشتر فعالیت کنیم و آموزش ببینیم باز قطره ای بیش نیستیم و هر روز لایه های جدیدی از شگفتی های هنر به روی ما باز میشود.به عبارت دیگر در این مدت آموخته ام که در عرصه هنری هر اندازه که بیاموزیم باز چیزی نمیدانیم و برای آموزش و یادگیری بیشتر ، جا بسیار است.

مشکلات شما به عنوان یک هنرمند چیست؟

کارگاه و کوره سفال پزی مناسب در اهر نداریم

یکی از مشکلات بزرگ سفالگران اهر عدم وجود کارگاه و کوره سفال پزی مناسب در این شهر است و ما به ناچار باید آثارخود راجهت پخت به تبریز ببریم که بارها و بارها اتفاق افتاده که در مسیر رفت یا برگشت به دلیل حساسیت و آسیب پذیری بالای سفال خام ،کارها دچار شکستگی شده است.

همچنین عدم وجود بازارچه دائمی صنایع دستی در نقاط پر رفت و آمد مانند مرکز شهر جهت عرضه و فروش آثار هنرمندان صنایع دستی که یکی از مطالبات همیشگی هنرمندان این رشته بوده است یکی از مشکلات همیشگی ماست.

با وجود حمایت های خوب مسئولین شهر از هنرمندان ولی نیاز و کمک بیشتری احساس میشود.متاسفانه در شهرهای کوچک مانند اهر به دلیل توجه مسئولین استانی و تمرکز امکانات در شهرهای بزرگ نظیر تبریز ، نمیتوان به هنر به عنوان یک شغل یا منبع درآمد نگاه کرد و کمتر کسی میتواند از این راه کسب  در آمد کند.حال آنکه شهرستان اهر دارای پتانسیل های هنری بسیار بالاییست و با کمی توجه و حمایت بیشتر میتوان آثار فاخری تولید و حتی به شهر ها و استان های دیگر به صورت مستمر صادر نمود.

آیا راه حلی برای مشکلاتی که گفتید دارید ؟ و درخواست شما از مسئولین چیست؟

بله ، همانطور که گفتم ایجاد بازارچه دائمی صنایع دستی در قسمت مرکزی و پر رفت و آمد شهر بی شک باعث رونق کار هنرمندان و تولید و فروش و کسب در آمد هنرمندان رشته های مختلف هنری خواهد شد و همین امر باعث تشویق دیگر مردم به یادگیری هنر و تولید آثار فاخر خواهد گردید.

بجای خرید جنس چینی از آثار هنرمندان حمایت کنید

همچنین پیشنهادی که به مسئولین محترم ادارات و نهاد های دولتی و خصوصی به عنوان عضو کوچکی از جامعه هنر شهرستان جهت حمایت از هنرمندان میتوانم داشته باشم این است که در مراسمات ، مسابقات و تقدیرهای خود به جای خرید اجناس صنعتی چینی و خارجی و یا  کارت هدیه ، از آثار تولیدی هنرمندان خود شهرستان استفاده نمایند تا هم کمکی به هنرمندان شده باشد و هم با این کار به تولید و اشتغال جوانان کمک شود که به نوعی جامه عمل بخشیدن به شعار سال یعنی اقتصاد مقاومتی ؛ تولید و اشتغال است.

به عنوان یک جوان موفق چه توصیه ای به هم سن و سال های خود و نسل جوان دارید؟

هنر نوعی نعمت خدادادی است که کم و بیش در ذات و فطرت هر شخصی وجود دارد.نکته مهم و قابل توجه این است که چگونه بایستی از این نعمت و استعداد ذاتی استفاده کرد تا به صورت اصولی پرورانده شود و بهترین نتیجه و خروجی را داشته باشد.

توصیه من به هم نسلان خود و مشتاقان آموزش هنر این است که برای پرورش این امر فطری بهترین راه ، گذراندن دوره های مهارت همراه با تلاش و پشتکار است.

اگر ذره ای علاقه و یا استعداد هنری در خود میبینید حتما در کلاس های آموزشی شرکت نمایید و با برنامه ریزی صحیح و اصولی اوقات فراغت خود را پر کنید.

آیا سخنی به عنوان حرف آخر دارید؟

متاسفانه گرایش مردم به سمت کارها و صنایع صنعتی و اجناس خارجی به علت تولید انبوه و فراوانی و قیمت بسیار پایینتر محصول باعث شده صنایع دستی که ارزش بسیار بیشتری هم دارد در حاشیه قرار بگیرد و این مسئله به عدم شناخت صحیح مردم از صنایع دستی و ارزش آن باز میگردد.

خواهشی که از مردم دارم این است که با خرید آثار صنایع دستی ایرانی که ارزش و ماندگاری بیشتری نسبت به اجناس خارجی و چینی دارد از هنرمندان کشور حمایت نمایند.

همچنین باید خاطر نشان کنم که در سال ۹۵ و ۹۴ هنرمندان اهری  بسیاری همچون استاد کارگر ، استاد فروتن و … از دنیا چشم بستند.ضمن نثار درود و فاتحه به روح آن بزرگواران بسیار متاسفم که در سطح شهرستان جایی به نام قطعه هنرمندان برای دفن این دست هنرمندان که عمر و جوانی خود را صرف فرهنگ و هنر منطقه کرده اند وجود ندارد.خواهش این حقیر و جامعه هنر شهرستان از مسئولین مربوطه این است که به زودی موجبات ایجاد قطعه هنرمندان را فراهم نمایند، چرا که شان و ارزش هنرمندان به عنوان پیشگامان فرهنگ و هنر هر شهر و منطقه ای بسیار بالاست و بایستی این ارزش حفظ شود.

در آخر جا دارد از تمامی کسانی که در طول این سالها  مشوق و حامی بنده بوده اند علل خصوص خانواده و اساتید ارجمندم کمال تشکر و قدردانی را داشته باشم.

از شما نیز بابت این گفتگو سپاسگذارم